Daktuin

Een daktuin is een fantastische manier om optimaal van je woning of pand gebruik te maken. Allereerst staat het natuurlijk erg mooi, maar het geeft ook echt een meerwaarde aan het object. Je kunt nu het dak gebruiken als een tuin; een uitbreiding van de bruikbare vierkante meters van het huis dus. Maar het heeft meer voordelen. De begroeiing werkt namelijk isolerend, zuivert de lucht en buffert het regenwater, waardoor het riool bij harde stortbuien ontlast wordt. Bovendien beschermt de vegetatie ook het dak tegen temperatuurschommelingen en hagel, waardoor de levensduur ervan veel hoger wordt. Allemaal voordelen dus. Maar wat voor soort daktuinen zijn er eigenlijk en aan welke eisen moet er dan voldaan worden?

Twee soorten daktuinen

Bij groendaken wordt er onderscheid gemaakt tussen intensieve en extensieve daken. De intensieve daken zijn echte gebruikstuinen terwijl de extensieve versie vooral decoratieve doeleinden dient en dus niet geschikt is om op te lopen of zitten. Logischerwijze stellen deze twee soorten andere eisen aan het dak. Hoewel de termen daktuin, groendak, sedumdak en vegetatiedak vaak door elkaar gebruikt worden, hebben ze allemaal net een andere betekenis. ‘Groendak’ is de basisterm en daar vallen alle andere soorten onder. Bij een daktuin en/of grasdak gaat het eigenlijk altijd om een intensief groendak en daarvoor moet het dak aan strengere eisen voldoen. Zo moet de draagkracht minstens 200 kg per vierkante meter zijn en je moet er ook een vergunning voor aanvragen.

Een sedumdak, soms ook wel eens (foutief) mosdak genoemd, is een extensief daktype. Deze begroeiing is licht in gewicht en wordt nooit hoger dan 20 centimeter. Daarom kunnen de meeste daken dit gewicht wel dragen en is er ook geen vergunning vereist.

Daktuinen aanleggen

Een echte daktuin is eigenlijk hetzelfde als een gewone tuin. De begroeiing kan daarbij veel hoger worden dan bij een extensieve dakbedekking en er moet ook veel meer onderhoud gepleegd worden.  De aanleg ervan is uiteraard wel even wat anders. Eerst moet er een beschermlaag op het dak komen. Daar komt een drainagelaag op, zodat regenwater niet op het dak blijft staan (daardoor zouden er lekkages kunnen ontstaan en de planten zouden kunnen gaan rotten). Daar komt vervolgens de zogenaamde substraatlaag op. Dat is de voedingsbodem voor de begroeiing. Als laatste wordt dan de aanplant gedaan. Bij schuine daken moet er ook een raster worden aangebracht, zodat de vegetatie niet gaat schuiven en uiteindelijk van het dak valt. Bij echte daktuinen, die ook als zodanig wordt gebruikt en waarvan de begroeiing variabel is, kan de hellingshoek niet hoger zijn dan maximaal 5 graden en dan zal een raster niet nodig zijn. Maar beperkt men zich tot lage vegetatie bestaande uit bijvoorbeeld gras, dan is een daktuin op een schuiner dak wel mogelijk en in dat geval is een raster dus noodzakelijk.

Onderhoud

We noemden het net al even; een tuin op je dak kost net zoveel onderhoud als een gewone tuin. Zo zal er regelmatig onkruid gewied moeten worden, afgevallen blad verwijderd moeten worden, eventueel moet het gras gemaaid worden en uit de kluiten gewassen struiken moeten worden gesnoeid. Het kost dus wel wat werk, maar dan heb je ook wat moois!